Beursberichten

Hij is leuk, maar ik ga natuurlijk voor de wijn. Hij doet iets in Sparkling, zie ik op de stand staan. Op een beurs waar ook enkele grote champagnehuizen goed vertegenwoordigd zijn, lijkt deze bescheiden aanduiding me een kennismaking waard. De conversatie verloopt in het Engels, de leuke man blijkt een Deen. Niet direct een wijnland, Denemarken, denk ik nog, als hij me vraagt of ik wel eens Sparkling Tea geproefd heb…

“Beursberichten” verder lezen

Zuid-Afrika (2): uitdaging

‘Het zijn echte apenkoppen, de bobbejane’, zegt Bartho Eksteen, ook wel bekend als Mr. Sauvignon blanc. Hij ontvangt ons in zijn nieuwe domein Wijnskool in de Hemel en Aarde Vallei (Hermanus). Stel je in dit geval van domein nog niet veel voor. Het woonhuis wordt verbouwd, de wildernis eromheen gekapt en de winery is in aanbouw. Terwijl wij een aantal wijnen proeven, maakt Bartho’s zoon met een revolverschot in de lucht duidelijk wie de baas is. ‘Dat houdt ze een weekje op afstand,’ zegt Bartho, ‘daarna komen ze weer terug. Voor je het weet staan ze voor het keukenraam, ze zijn zo nieuwsgierig. Maar in de wijngaard richten ze echt schade aan. Dat ze de druifjes opeten is tot daar aan toe, maar ze breken de wijntakken af. De sapstroom wordt daardoor onderbroken. Dat betekent dat ik de rank opnieuw moet snoeien. Het kost me twee jaar voordat die plant weer meedoet.’ “Zuid-Afrika (2): uitdaging” verder lezen

Een ontmoeting

Ze straalt een voorname eenvoud uit, zoals ze daar op de patio van het domein zit. Volkomen op haar gemak, met een glas wijn voor zich. Ik loop op haar toe en stel me voor. We zijn zojuist gearriveerd in het noord-Italiaanse plaatsje Rocchetta aan de rivier Tanaro in Piemonte, en logeren in een van de appartementjes die als B&B bij het domein behoren. ‘Barbara’, antwoordt ze, terwijl ze me charmant de hand schudt en me vriendelijk maar vorsend opneemt. Dan gaat er een belletje bij mij rinkelen. Het is de markiezin zelf, Barbara Marchesa Incisa della Rocchetta. “Een ontmoeting” verder lezen

Volgende generatie

Het is altijd even afwachten hoe je elkaar de volgende ochtend aantreft na een levendige, lange avond aan tafel, met een glas of twintig, per persoon. Gelukkig zijn we professionele proevers en waren de spuugemmertjes voller dan de glazen. Dus het weerzien met Christian Dautel is ’s ochtends fris en hartelijk. Hij is ruim een hoofd groter dan ik, bijna de helft jonger en een stuk hipper, met zijn in staart gebonden rasta haar en wenkbrauwpiercing. Niet het prototype van een Duitse wijnboer zou je zeggen… “Volgende generatie” verder lezen