Zien eten doet eten, luidt de uitdrukking toch? Daar moest ik aan denken toen ik de zoveelste Einaudistraat hier in Piëmonte tegenkwam. Ik zocht Ludovico Einaudi op in Spotify en luisterde (niet voor het eerst) naar zijn Una Mattina. Had me niet gerealiseerd dat hij zo beroemd was dat er bij leven al zoveel wegen, lanen, straten en pleinen naar hem vernoemd waren. Dat is ook niet zo. Ik las slordig. Je ziet blijkbaar wat je wil zien, of kent. De straatnamen verwijzen niet naar Ludovico Einaudi (1955), de Italiaanse pianist en componist, maar naar Luigi Einaudi (1874-1961), econoom, journalist en tweede president van Italië. En grootvader van, dat dan weer wel.
“Muziek in de wijn” verder lezenTe gast
Met een bedrijf-aan-huis kun je natuurlijk niet zonder vaste telefoonaansluiting. In dit mobiele tijdperk wordt er echter niet veel meer naar gebeld. Behalve door schoonmoeders (we hebben ze gelukkig nog allebei) en commerciële call centra. Dus als de telefoon gaat, trekken Verloofde en ik een fictief lootje wie de telefoon ‘mag’ aannemen.
Hij wint deze keer, dus ik neem op. Het blijkt een redacteur van RTV Rijnmond, één van de grotere publieke omroepen in de regio Groot-Rotterdam. Redacteur licht de reden van zijn telefoontje toe. Voormalig toptennisspeelster Esther Vergeer, 470 (!) wedstrijden lang ongeslagen kampioen rolstoeltennis, is binnenkort een dag lang te gast bij de radio en mag de programma’s mee invullen. Ze had laten vallen dat ze ooit nog wel eens een wijncursus wilde volgen. En of het een idee was als La Causerie een kleine proeverij in de studio zou organiseren?
Leuk idee, inderdaad. Toch vraag ik even bedenktijd. De uitzending is namelijk live en à l’improviste. En ruim een kwart miljoen potentiële luisteraars is best veel…
“Te gast” verder lezenZuid-Afrika (2): uitdaging
‘Het zijn echte apenkoppen, de bobbejane’, zegt Bartho Eksteen, ook wel bekend als Mr. Sauvignon blanc. Hij ontvangt ons in zijn nieuwe domein Wijnskool in de Hemel en Aarde Vallei (Hermanus). Stel je in dit geval van domein nog niet veel voor. Het woonhuis wordt verbouwd, de wildernis eromheen gekapt en de winery is in aanbouw. Terwijl wij een aantal wijnen proeven, maakt Bartho’s zoon met een revolverschot in de lucht duidelijk wie de baas is. ‘Dat houdt ze een weekje op afstand,’ zegt Bartho, ‘daarna komen ze weer terug. Voor je het weet staan ze voor het keukenraam, ze zijn zo nieuwsgierig. Maar in de wijngaard richten ze echt schade aan. Dat ze de druifjes opeten is tot daar aan toe, maar ze breken de wijntakken af. De sapstroom wordt daardoor onderbroken. Dat betekent dat ik de rank opnieuw moet snoeien. Het kost me twee jaar voordat die plant weer meedoet.’ “Zuid-Afrika (2): uitdaging” verder lezen
Volgende generatie
Het is altijd even afwachten hoe je elkaar de volgende ochtend aantreft na een levendige, lange avond aan tafel, met een glas of twintig, per persoon. Gelukkig zijn we professionele proevers en waren de spuugemmertjes voller dan de glazen. Dus het weerzien met Christian Dautel is ’s ochtends fris en hartelijk. Hij is ruim een hoofd groter dan ik, bijna de helft jonger en een stuk hipper, met zijn in staart gebonden rasta haar en wenkbrauwpiercing. Niet het prototype van een Duitse wijnboer zou je zeggen… “Volgende generatie” verder lezen