Verdiend

‘Ik heb mijn leven lang met dieren gewerkt. Toen ik in Rome nog in de financiële wereld zat, waren het vooral wolven, ratten en haaien. Nu houd ik het liever bij koeien, geiten en schapen.’ Mauro (ca. 65) kijkt ons veelbetekenend aan of we zijn grapje begrijpen en vervolgt: ‘Tien jaar geleden ben ik ermee opgehouden en heb me hier, op de boerderij met agriturismo, terug getrokken.’ “Verdiend” verder lezen

Een ontmoeting

Ze straalt een voorname eenvoud uit, zoals ze daar op de patio van het domein zit. Volkomen op haar gemak, met een glas wijn voor zich. Ik loop op haar toe en stel me voor. We zijn zojuist gearriveerd in het noord-Italiaanse plaatsje Rocchetta aan de rivier Tanaro in Piemonte, en logeren in een van de appartementjes die als B&B bij het domein behoren. ‘Barbara’, antwoordt ze, terwijl ze me charmant de hand schudt en me vriendelijk maar vorsend opneemt. Dan gaat er een belletje bij mij rinkelen. Het is de markiezin zelf, Barbara Marchesa Incisa della Rocchetta. “Een ontmoeting” verder lezen

In gesprek met Antonio Ciabrelli – Bastaard

Eigenwijs. En bevlogen, dat is Antonio Ciabrelli, wijnmaker te Castelvenere, een klein plaatsje even buiten Benevento, de hoofdstad van de gelijknamige provincie in Campanië. Hij runt er een kleinschalig maar zeer professioneel bedrijf. Hij maakt wijnen van lokale druiven waarvan de geschiedenis soms al eeuwen teruggaat. Hij zet zich onvermoeibaar in voor de herontdekking van deze authentieke druiven en werkt met veel gevoel voor traditie en de natuur in zijn wijngaard. Zoals meer Italianen is Antonio Ciabrelli klein, bewegelijk en charmant. “In gesprek met Antonio Ciabrelli – Bastaard” verder lezen