Smakelijk

We spraken altijd af op de lingerieafdeling van het modieuze grootwarenhuis. Daar hoefden we elkaar niet te zoeken. Het was, en is er zelden druk. We neusden dan wat door de collecties, kochten soms een slipje en kletsten ondertussen onophoudelijk. Want daar ging het natuurlijk om. Om bij te praten. Live, want telefonisch deden we dat al geregeld. Er zat ruim honderd kilometer tussen Vriendin en mij en een paar keer per jaar veroorloofden we ons dit uitje halverwege. Na de lingerieafdeling gingen we steevast naar het inpandige restaurant. Onze portemonnee was bescheiden, dus de lunch ook: voor elk een tosti, in twee driehoekjes gedrapeerd op het bord, met een blaadje sla erbij voor het contrast, en de bordvulling. Onze guilty pleasure was, buiten het eventuele nieuwe slipje, een glas rode wijn, net zo duur als de tosti, maar oh oh wat smaakte dat.

“Smakelijk” verder lezen

Een goed begin van de dag

Er zijn van die jaloersmakende titels dat je alleen al om die reden het betreffende boek zou willen aanschaffen. ‘Niemand ontbijt meer met een glas wijn’ is er zo één voor mij, geschreven door de Fransman Louis Sébastien Mercier. De titel ademt niet alleen een verlangen, maar ook een zekere weemoed uit. En dat is ook zo, Mercier (1740-1814) neemt je mee terug in de tijd. Hij schildert met woorden een levendig tableau van het pré-revolutionaire Parijse leven eind 18e eeuw. In korte, licht vileine en niet zelden geestig geschreven hoofdstukjes neemt hij bepaalde gebruiken, personen en wetten onder de loep. Dat levert rake zedenschetsen op, inclusief dubbele moraal, van burgers, hondjes, pruiken, rijtuigen, geleerden, grisettes, verordeningen (en hoe die te omzeilen), azijnverkopers en de geplogenheden rondom begroetingen. Lekker actueel opeens.

“Een goed begin van de dag” verder lezen

Montmartre

Vanaf de straat is er nog niet veel te zien in dit prille voorjaar. Bovendien ligt hij tegen een helling, de oudste wijngaard van Parijs. Heraangelegd in 1932 als eerbetoon aan vroeger tijden toen Montmartre nog een boerendorp was (dat in 1830 werd geannexeerd door de zich uitbreidende stad) en de omgeving voornamelijk bestond uit molens en wijngaarden. Die leverden indertijd heel behoorlijke wijn op, naar verluidt zelfs concurrerend met Bordeaux en Bourgognewijnen. “Montmartre” verder lezen

Ambassade du Vin

Nog onkundig van de tragiek van zijn leven was ik al in mijn tienerjaren een fan van de Franse kunstschilder (en lithograaf) Henri de Toulouse Lautrec. Dat had twee redenen. In de eerste plaats vanwege zijn werk natuurlijk. Zijn bordeelscènes en levendige can-canmeisjes verschaften mij op geoorloofde wijze (Kunst! Cultuur!) een heimelijke blik achter de schermen van het bruisende Parijse nachtleven eind 19e eeuw. Ik dweepte met zijn affiches en moest lachen om de onverholen spot in schilderijen als ‘Meneer, mevrouw en de hond’. “Ambassade du Vin” verder lezen