Van Russische wijn weet ik niet veel en dat begint al bij het etiket. Geen touw aan vast te knopen, wat mij betreft. Al helpt het Cyrillisch schrift ook niet, natuurlijk.
Juni 2011, St Petersburg. Ik zit in het sfeervolle café Singer aan de Nevski Prospekt, de belangrijkste winkelstraat van de stad. Het schitterende gebouw, met de markante glazen en metalen toren, is begin 20e eeuw ontworpen en ontleent zijn naam aan de gelijknamige Duitse naaimachinefabriek die hier toen een handelsvestiging opende. Op de verdiepingen daarboven werden een grote boekhandel en een aantal kleine uitgeverijtjes gehuisvest. Inmiddels wordt het gehele pand, behalve het café op de eerste etage, in beslag genomen door boeken, boeken, boeken.
Ik bestudeer de kaart. Die maakt me niet veel wijzer maar wat ik na enig gepuzzel wel begrijp, is (fonetisch) ‘Sjampanskoje’, Russische champagne dus. Dankbaar bestel ik een glas. Een fijne mousse, goed gekoeld maar ondanks de ‘brut’ versie aan de zoete kant. Ik ben eerder een liefhebber van droog in dit verband, maar eerlijk is eerlijk, deze laat zich uitstekend combineren met de met zalm, crème fraîche en dille gevulde blini die ik er, een beetje op de gok, bij besteld heb.
Russen zijn natuurlijk meer bier- en wodkadrinkers maar kennen een lange traditie van champagne. Anticiperend op oorlogsoverwinningen, verscheepte Veuve Clicquot (1777-1866) op gedurfde wijze begin 19e eeuw grote ladingen champagne naar Rusland en creëerde daarmee zo’n beetje de vraag. Russen waren dol op mousserende wijn, die toen overigens nog troebel en mierzoet was, maar daarover een andere keer meer.
Terug naar de wijn. In een ander cafeetje doe ik een dappere poging een Russische wijn te bestellen. Uiteindelijk ligt de oorsprong van alle wijnen in deze contreien, meer specifiek Georgië, al kijk ik dan niet op een paar duizend kilometer. Ik vraag de behulpzame ober ernaar maar wordt vriendelijk uitgelachen. Russische wijn? Terwijl er ook prachtige Franse en Italiaanse, en zelfs Chileense en Nieuw-Zeelandse wijnen op de kaart staan? De blik is nog net niet meewarig.
Het is waar, er is van alles verkrijgbaar en het helpt als de kaart behalve in het Russisch ook de originele aanduiding vermeldt. De geïmporteerde wijnen (voorzien van zegel) zijn wel aan de prijs, want iedereen moet er blijkbaar nog iets aan verdienen. Morgen toch nog eens langs een supermarkt om te kijken of ik daar nog een authentieke ‘вино’ te pakken kan krijgen…
Hallo Annick, ik heb net je artikeltje over Russische wijnen gelezen en ook op dat gebied leef je dan wel in een heel andere wereld. Een leuk artikel en een plezier om het te lezen!