Roze

Of het nu de zomerse temperaturen zijn of de uitnodigende kleurtjes, ik weet het niet, maar dezer dagen gaat er in onze keuken of op het terras verrassend vaak een fles rosé open. Soms als aperitief, soms als maaltijdwijn en hoera, ook als er iets te vieren is!

Rosé is niet de gemakkelijkste wijn, dat wil zeggen, als je een goede wil maken. Dat heeft er lang aan ontbroken want rosé werd voornamelijk in de zomer gedronken. Als seizoen gebonden drank was het voor veel gerenommeerde wijnmakers dan ook interessanter om tijd en energie steken in een wijn die het hele jaar door gedronken wordt. Wat er dan wél aan roséwijnen in de winkelschappen stond was vaak van bedenkelijke kwaliteit. Dat heeft het imago natuurlijk geen goed gedaan.

Er is nog een tweede aspect. Mede omdat de kleur vlees noch vis is, missen veel rosés voor de consument een uitgesproken karakter. Maar laat dat nu net één van de troeven zijn! Er wordt zo hard gewerkt aan die kleurtjes: bleekroze, zalmroze, geelroze, zuurstokroze, rozerood… er zijn zoveel schakeringen. En die worden dus niet verkregen door rode met witte wijn te mengen, dat is op een enkele uitzondering na verboden in Europa. Nee, rosé wordt gemaakt  door kortstondig de schilletjes van de rode druiven te laten mee vergisten. Deze zogenaamde schilweking (die enkele uren duurt, ca. 8-12 uur) zorgt ervoor dat behalve smaak- en geurstoffen, ook wat kleur wordt afgegeven. Daarna wordt het sap van de schillen gescheiden en vergist de wijn verder zoals bij witte wijn. Zo gebeurt dat in klassieke roséregio’s in Frankrijk als de Provence, Rhône en Loire.

Daarnaast is er een manier om rosé te maken dat eigenlijk een bijproduct is van rode wijn. Dit komt geregeld voor in wijngebieden als Bordeaux en Bourgogne. Wijnmakers kunnen beslissen om hun rode wijn meer concentratie te geven door aan het begin van de alcoholische vergisting wat van het sap te laten afvloeien. Dat sap is dan al wat roze en wordt verder afzonderlijk vergist om er vervolgens rosé van te maken.

Een aparte categorie wordt ingenomen door mousserende roséwijnen, met name champagne.  Het toevoegen van een beetje rode wijn aan een witte basiswijn alvorens de tweede vergisting op de fles plaatsvindt, is één van de manieren waarop een champagnehuis zijn eigen unieke belletjesrosé kan maken.

Gisteren kwam alles samen: de zomerse temperaturen, het prachtige bericht van de geboorte van een gezonde kleinzoon en de roze bril waarmee we vervolgens hem gingen bewonderen. Open die fles! Op Julian!