Rariteiten en andere kabinetten

Had ik geweten dat de vriendelijke patron van het restaurant ook de eigenaar was van een van Duitslands meest gerenommeerde wijnhuizen in de Rheingau, dan had ik allicht meer schroom aan de dag gelegd. Maar nadat hij enkele malen belangstellend aan ons tafeltje is komen praten, over het eten en de wijnen, en ik een kleine maar leuke wijnbestelling heb geplaatst, kan ik het niet laten. ‘Mag ik met u mee naar de kelder?’ vraag ik. Hij kijkt me verbouwereerd aan, schuttert wat (‘Es gibt nicht viel Besonderes…’) en geeft zich dan gewonnen. ‘Bitte, kommen Sie mit.’

Ik loop achter Heinrich Breuer, zoon van oprichter Georg Breuer van het gelijknamige Weingut in Rüdesheim aan. We gaan drie trappen af, twee deurtjes door en vier sleutels later staan we in de kelder onder het restaurant, in het zogenaamde Raritätenkabinett. In de 17^e eeuw was een kabinet de werkkamer van een vorst of minister. In de loop der tijd krijgt het woord meerdere betekenissen en één daarvan verwijst naar een verzameling of museum. Een collectie curiosa dus,  zo’n rariteitenkabinet, waarin van alles kan  staan, van zeldzame exemplaren tot merkwaardige (kunst)objecten die alleen door kenners of liefhebbers worden geapprecieerd.

In dit geval gaat het om bijzondere wijnen natuurlijk. En hoezo ‘nichts Besonderes’? Een schat aan wijnen! De oudste dateert van 1727. Het is de bekende Rüdesheimer Apostelwein (te koop voor € 2.500 voor een flesje van 0,35 l). De wijn is afkomstig uit een van de twaalf apostelvaten in de vermaarde Ratskeller onder het stadhuis van Bremen (in het noorden van Duitsland), daterend uit de 14^e eeuw en daarmee oudste wijnkelder van het land. Sinds de jaren 1960 is stapsgewijs en in kleine oplagen een aantal (halve) flesjes afgevuld met de 1727 wijn en in de handel gekomen. Hoewel er in Bremen nog een vat met wijn uit 1653 staat, wordt daar niet meer van getapt. Dat maakt de Rüdesheimer Apostelwein 1727 tot vermoedelijk de oudste wijn op fles. En die blijkt nog drinkbaar ook (zij het soms heel kort), zo is op een aantal prestigieuze proeverijen vastgesteld.

En die staat hier dus zomaar op de wijnkaart van het Raritätenkabinett bij Georg Breuer. Deze zeldzame exemplaren liggen in een door een hekwerk en hangslot afgesloten gedeelte van de kelder. Aan de buitenkant valt er niet veel te zien want ze zijn in karton verpakt. Niet alleen om het etiket tegen schimmel te beschermen maar ook om diefstal te voorkomen, vertelt Heinrich met een spijtige glimlach. Elk karton is voorzien van een code die alleen door Heinrich en de keldermeester gekend is.

Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, wandelen we daarna door de jaren, geordend aan de hand van bestofte wijnflessen. Het is behoorlijk fris in de kelder, zo’n 10° C. Ideaal voor de wijnen, vertelt Heinrich, maar minstens zo belangrijk om ze goed te kunnen bewaren is dat de temperatuur constant blijft.

We rukken op naar de 20^e eeuw en komen aan bij de geboortejaren van mijn kinderen. Ik koop voor elk een fles met de bedoeling die verder te laten rijpen tot de gelegenheid er is de wijn te schenken. Zowel om te geven als te drinken. Verheug me er nu al op!