Nummer TB912 is aan de beurt. Dat treft, dat is Wijnvriendin Renée. De dame achter het loket van het Rotterdamse stadhuis (stadswinkel heet dat tegenwoordig) wenst haar vriendelijk een goedemiddag en vraagt wat ze voor haar kan doen. ‘Ik kom me inschrijven in de gemeente,’ zegt Renée. Ruim dertig jaar geleden verhuisde ze naar een buurland en nu komt ze ‘terug’. Ik heb haar een fles champagne in het vooruitzicht gesteld als alles rond is. Dat zal nog even duren…
De afspraak is online gemaakt, waarbij zij de keuze had tussen een eerste vestiging of een hervestiging in de gemeente. Renée vinkte de tweede aan, ze heeft immers al in Nederland gewoond en bezit nog altijd de nationaliteit. ‘U heeft niet de juiste afspraak gemaakt, mevrouw,’ zegt de ambtenares. ‘Wij kunnen u nu niet helpen. U had eerste vestiging moeten aankruisen.’ Renée kijkt haar niet begrijpend aan. ‘U bent al zo lang weg uit Nederland, dat is nog van voor de computer, en die informatie is verjaard.’
Nummer VL004 is aan de beurt. Dat treft, dat is Renée. De dame achter het loket van de Rotterdamse stadswinkel wenst haar vriendelijk een goedemiddag en vraagt wat ze voor haar kan doen. ‘Ik kom me inschrijven in de gemeente,’ zegt Renée, met ferme stem dit keer. Ze laat zich niet nogmaals wegsturen. De procedure begint goed, in administratief opzicht is de afspraak dit keer correct gemaakt (eerste vestiging), identiteitspapieren heeft ze bij zich, maar er ontbreken toch wat documenten. ‘U bent getrouwd?’ ‘Nee. Wel geweest,’ antwoordt Renée. ‘Heeft u uw trouwboekje bij?’ ‘Nee,’ zegt ze opnieuw, verbouwereerd. ‘Ik ben gescheiden.’ ‘Dat maakt voor ons niet uit, mevrouw. Heeft u dan uw echtscheidingspapieren bij u?’ Renée krijgt het warm van opwinding. Waar gaat dit over? ‘Mevrouw, niet alleen ben ik gescheiden, mijn ex-man is overleden, hij is er helemaal niet meer,’ legt ze uit. Dat maakt administratief blijkbaar ook niet uit. De dame van dienst vraagt nog net niet naar zijn overlijdensakte. Renée wordt in het inschrijvingssysteem ingevoerd op basis van de op dat moment bekende gegevens. En blijft dus getrouwd, zo blijkt uit de eerste post die zij niet veel later op haar nieuwe adres ontvangt. Van de belastingdienst, natuurlijk.
Nummer BR456 is aan de beurt. Dat treft, dat is Renée. De dame achter het loket van de Rotterdamse stadswinkel wenst haar vriendelijk een goedemiddag en vraagt wat ze voor haar kan doen. ‘Ik kom een brondocument tonen om te bewijzen dat ik uit de echt gescheiden ben.’ Renée overhandigt haar de officiële notariële akte van heel veel jaar geleden en de ambtenares begint te lezen. ‘Ik weet niet of dit document volstaat, mevrouw,’ zegt ze. Renée probeert kalm te blijven. Hoeveel bewijs wil je hebben? ‘Ik ga even overleggen met mijn collega want we zullen dan wel alles moeten kopiëren.’ Daar denkt Wijnvriendin anders over. Te privacy gevoelig om in een lade van het archief van de stadswinkel te liggen, zegt ze en maakt bezwaar. ‘Dat is uw keuze, mevrouw. Dan hebben we een officieel afschrift van de echtscheidingsakte nodig,’ zegt de dame beslist.
Nummer XY123 is aan de beurt. Dat treft, dat is Renée. De jongeman achter het loket van de Rotterdamse stadswinkel wenst haar vriendelijk een goedemiddag en vraagt wat hij voor haar kan doen. ‘Ik kom een brondocument tonen om te bewijzen dat ik uit de echt gescheiden ben.’ Ze geeft hem, uiterlijk onbewogen, het gevraagde afschrift, een A-viertje dat door de Burgerlijke Stand uit het buurland in no-time is opgestuurd, en vraagt zich af wat er nu nog fout kan gaan. Hij leest de ambtelijke taal nauwgezet, gaat met zijn vingers langs de regels. ‘Ik overleg even met mijn collega of dit in orde is,’ zegt hij, aarzelend. Renée ziet ze even later hoofdschuddend boven het document hangen en er wordt haar uitgelegd dat dit afschrift niet geaccepteerd kan worden. Renée begint nog net niet in het rond te slaan als een derde collega geraadpleegd wordt. Want ja, dit is toch wel vervelend. Deze dame leest het document nog eens aandachtig door, checkt haar computer en komt na twintig minuten bij Renée terug. ‘Excuses mevrouw, het is toch geldig.’ Wijnvriendin wordt heringevoerd in het systeem op basis van de nu bekende gegevens. ‘Als dat administratief verwerkt is, krijgt u daar een schriftelijk bewijs van.’ ‘Ik verheug me nu al op de volgende belastingbrief, bij wijze van spreken,’ zegt Renée met een knipoog naar mij. ‘Maar eerst gaat de champagne open!’
Wil je per e-mail op de hoogte gehouden wanneer er een nieuw bericht komt? Vul dan hieronder je e-mailadres in.