Dat was even schrikken, eerder deze week. Het was half vier, ’s nachts. De deurbel ging aanhoudend en slaperig uit het raam kijkend, zag ik twee agenten staan. Dat kon geen goed nieuws zijn.
Maar het viel mee, zeiden de dienders die op nachtronde waren. Er was slechts ingebroken in mijn auto. Mijn razende hart kalmeerde wat. (Geen ongelukken, geen doden, eerste gedachte. Hadden ze de onverlaten niet op heterdaad hadden kunnen betrappen?, tweede gedachte.) Verder konden ze natuurlijk niks doen, zei agent A. Maar, voegde B. er met empathie aan toe, ze vonden het zo sneu als ik de verbrijzelde ruit pas bij daglicht zou zien. En bovendien zou de auto tegen die tijd half onder water staan, gezien de hevige regenval. Dus als ik nog wat noodmaatregelen wilde treffen…
Enkele uren later rijd ik, tussen de glasscherven en dik ingepakt, naar het buurland waar een ruit voorradig is. Ik baal, de auto is gehavend (het geheel lijkt wel op een kunstwerk, een mobiele glassculptuur of zo) en het weer doet daar niet voor onder: het waait en regent behoorlijk. Fris dus. Nu ja, het jaargetijde is er natuurlijk ook niet naar om nu in een (half) open auto te rijden…
De aanleiding voor de inbraak moet een doos geweest zijn. Die stond nog in de auto. Een grote kartonnen doos, neutraal, saai, doelmatig ingedeeld in vakjes waar 24 wijnflessen in kunnen, maar dat zie je pas als je het vouwdeksel opent. We gebruiken die om de wijnen in te vervoeren voor cursussen ter lande, workshops op locatie en proeverijen op bestelling.
Geluk bij een ongeluk: de doos was leeg. Dat maakte de buit voor de boeven/junks wel pover maar dat wisten ze natuurlijk nog niet. Ruit met geweld ingeslagen, auto ingedoken, doos doorzocht, en vervolgens klepjes en kastjes in de auto onklaar gemaakt om te kijken of daar nog iets viel te halen. En ja hoor, bingo! Een vette €2,50 aan parkeergeld is meegenomen.
Ik vraag me af of een gesofisticeerder wijntransportmiddel tot een zelfde stompzinnige inbraak had geleid. Stel dat er vier doosjes (x 6 flessen) wijn, in fraaie houten kistjes, zichtbaar in de auto hadden gelegen, was er dan ook een baksteen door de ruit gegaan? Ik betwijfel het.
Dus vooruit, ik breng een toost uit. Want ondanks de ergernis en schade is het een geruststellende gedachte dat de mooie wijnen die in de auto vervoerd werden, op tijd zijn afgeleverd en bij de juiste mensen terecht zijn gekomen. Die hebben er hopelijk van genoten. De rest is een waste of money and energy, gedoe. Dus: Cheers!
Ik vergeet heel vaak mijn auto op slot te doen, niet verstandig. Laatst lag er in mijn auto na een regenachtige nacht op de achterbank een mijnheer te slapen. Ik en Julia schrokken ons dood en hij schrok zich dood! Achteraf vond ik het triest en ook wel iets poëtisch hebben, zo’n slapende man. Ik vroeg mij af wat zijn geschiedenis was. Misschien had ik een flesje wijn op de achterbank moeten laten liggen.
Wel vervelend van je auto Annick.
X Marieke
Dag Annick, Wat een pech, eerst de diefstal bij je ” verloofde ” en nu de vernieling. Het ergste is de last die je ervan hebt en ook het nare gevoel dat ze in je auto zijn geweest. Ik vind het heel vervelend voor je, maar gelukkig is het slechts materie en ben je zelf niet gewond.Hoop dat je het in het weekend van je af kunt zetten en wat leuks kan gaan doen. Hartelijke groet, Ria van der Valk Date: Fri, 2 Nov 2012 13:34:34 +0000 To: r.vandervalk@hotmail.com