Internationale borreltijd

Ik heb me grondig voorbereid op de vliegreis van een etmaal. In de hoop een deel van het traject slapend door te brengen, heb ik oordopjes, ooglapjes, een kussentje en slaappillen meegenomen. Om de kans op het vasthouden van vocht te minimaliseren heb ik in een ouderwetse kousenwinkel (ze bestaan nog!) de meest frivole steunkousen gekocht die ik kon vinden. En om het tijdsverschil te overbruggen, zetten verloofde en ik onze horloges alvast op de toekomstige tijd. Dat treft: op onze bestemming is het allang borreltijd. We bestellen twee glazen witte wijn en toasten op een voorspoedige vlucht. Het is half elf ’s ochtends.

Een mens zou er nog van aan de drank raken want het is natuurlijk altijd op de wereld wel ergens borreltijd, net zoals de zon gelukkig overal ergens op komt. Dat is wat mij betreft ook een van de aantrekkelijke aspecten van reizen, die relativiteit van het hier en nu.

Ons hier en nu is momenteel Australië. We zijn op wijnstudiereis (!) en rijden in een gehuurde 4×4 een paar duizend kilometer door het zuidoosten van het land. Daar liggen in de staten New South Wales, Victoria en South Australia de meeste wijngebieden (met in het westen nog Margareth River en in het zuiden het in opkomst zijnde Tasmanië). Hoewel we verschillende afspraken hebben staan bij wijnhuizen is het ook leuk om te kijken hoe wijn geconsumeerd wordt. Ik bedoel dus dat we geheel gelegitimeerd op onderzoek uitgaan en een aantal pubs bezoeken. Het eerste dat opvalt is de prijs. Wat zijn de wijnen duur. Sterker, menige Australische wijn is hier duurder dan bij ons. Het tweede opvallende is de hoeveelheid. Er wordt ontzettend veel gedronken, het lijkt hier wel de hele dag borreltijd!

Dat probeert de Australische regering natuurlijk te voorkomen, of althans te ontmoedigen. Alcoholische dranken mogen, behalve in horecagelegenheden, alleen in zogenaamde bottleshops of liquorstores verkocht worden. De minimum drinkleeftijd is achttien jaar. En er wordt gewerkt met ‘Drinking Standards’. Op elk etiket staat een glas met een getal dat overeenkomt met de hoeveelheid alcohol per glas, ongeacht de grootte van het glas of het soort drank dat er in zit. In Australië is dat 10 g, wat voor een fles witte wijn neerkomt op een gemiddelde van 7,7 Standard Drinks. De wet staat met betrekking tot drinken en rijden twee Standard Drinks in het eerste uur toe, nog een in het volgende uur en een laatste in het vierde uur. Daarna geen alcohol meer. Maar als je bedenkt dat ze in Japan met een standaardpercentage van ruim 19 g per eenheid werken, zie je maar weer hoe ook een standaard relatief kan zijn. Heerlijk, dat reizen! Niettemin, wij zijn gewaarschuwd…