Verloofde heeft een medicijn vergeten in een vorige stad (en zijn portefeuille thuis, maar daar komen we gelukkig in het vliegtuig al achter) dus we gaan in Hanoi op zoek naar een apotheek. Een westerse, wel te verstaan, want de kruiden van de ‘local pharmacy’ op de markt laten we liever aan de plaatselijke bewoners. In de apotheek staat een man in trainingspak ons vriendelijk te woord.
Hij checkt in de computer of het gevraagde medicijn voorradig is. Nee. Sterker, hij heeft er nog nooit van gehoord. Maar hij belt even naar een apotheek in de buurt of die het heeft. Ja! Daarop verzoekt hij zijn jonge vrouwelijke collega om op haar motorbike te stappen en het medicijn op te halen. Binnen vijf minuten is ze terug. Geweldige service. En net genoeg tijd voor een praatje. Blijkt dat de man helemaal geen apotheker is. Dat hij even in de zaak staat om de honneurs van zijn broer, wél apotheker, waar te nemen. Zelf zit hij in de huisdierenbranche…
Er rijden meer dan vier miljoen motorbikes in Hanoi (een stad van zeven miljoen inwoners). Ze bepalen, samen met de honderdduizenden fietsers en automobilisten, het chaotische straatbeeld. Hoog opgetast en breed uitgemeten met handelswaar en kinderen, domineren ze de straten. En de lucht. Verkeersregels worden geregeld overtreden en het oversteken als voetganger vergt dan ook moed en vastberadenheid.
We arriveren veilig bij de kookschool waar we die middag praktijkles krijgen in de Vietnamese keuken. Chefkok Tee neemt ons om te beginnen mee naar één van de vele plaatselijke markten. ‘Vietnamezen eten supervers. Per maaltijd gaat men ingrediënten halen. ’s Ochtends is het hier dus druk voor de lunch, en na de middag is er weer een piek voor het avondeten,’ vertelt Tee. Bij de eierkraam krijgen we les in kwartel-, kippen-, eenden- en ganzeneieren. Inclusief bevruchte eendeneieren, die als delicatesse gelden.
‘Rijst of noodles begeleiden elke maaltijd, in gestoomde, gebakken, gefrituurde of sticky vorm. 
We zijn ook dol op kruiden zoals koriander en munt,’ vervolgt Tee. ‘Gember en vissaus zijn essentieel, net als knoflook en chilipepers.’ (In de restaurants, valt me op, hebben de pepervaatjes meer gaatjes dan de zoutvaatjes, anders dan bij ons.) Een populaire groente is verder de ‘morning glory’, waterspinazie die in moerassen groeit en gewokt met knoflook een geliefd bijgerecht vormt.
We gaan aan de slag. 
Het menu bestaat uit kip met gember en limoen (in kleine stukjes geserveerd zodat je het met stokjes kunt eten); bananenbloemsalade (fijngesneden in ringetjes, die vervolgens in water met limoensap worden geweekt om het verkleuren tegen te gaan); garnalen en omelet loempiaatjes met klassieke Vietnamese dipsaus, en een zoete kokossoep die zowel warm (met sesamzaadjes) als koud (in een longdrinkglas met ijsklontjes) gegeten of gedronken kan worden.
De loempia’s uit Vietnam zijn wereldwijd bekend. Ze bestaan in ‘verse’ vorm en gefrituurd. Wij rollen de verse. ‘Eigenlijk kun je in rijstpapier elke vulling doen: kip, gehakt, vis, groenten, sla, rijst, noodles, kruiden, zelfs fruit als een niet te rijpe ananas, het is afhankelijk van wat je in huis hebt,’ legt Tee uit. ‘Maar niet alles door elkaar natuurlijk,’ voegt hij er met een knipoog aan toe. ‘En minstens zo belangrijk is de saus die erbij komt. De basis bestaat uit vissaus, limoensap en rijstazijn, in combinatie met suiker, knoflook en fijngehakte rode pepers. Alleen de verhoudingen kunnen verschillen, met andere smaaksensaties als gevolg.’
Voordat we ons zelf bereide maal gaan eten, krijgen we een drankje aangeboden (water is er à volonté). Verloofde gaat voor een lokaal biertje. Ik heb liever een glas wijn. Een pinot gris had er vast goed bij gesmaakt, of misschien zelfs een gewürztraminer, maar die staan hier niet op de kaart. Dus toch gekozen voor de eenvoudige rode Spaanse wijn die er wel is. Qua wijn-spijs combinatie ongetwijfeld niet verantwoord, maar alles smaakt me verrukkelijk!
PS: Als we onze tassen herpakken voor vertrek, vindt Verloofde uiteraard zijn medicijn terug.
Voordat we ons zelf bereide maal gaan eten, krijgen we een drankje aangeboden (water is er à volonté). Verloofde gaat voor een lokaal biertje. Ik heb liever een glas wijn. Een pinot gris had er vast goed bij gesmaakt, of misschien zelfs een gewürztraminer, maar die staan hier niet op de kaart. Dus toch gekozen voor de eenvoudige rode Spaanse wijn die er wel is. Qua wijn-spijs combinatie ongetwijfeld niet verantwoord, maar alles smaakt me verrukkelijk!
Wil je per e-mail op de hoogte gehouden wanneer er een nieuw bericht komt? Vul dan hieronder je e-mailadres in.