‘Begin jij dan met de parasols?,’ moedigt Verloofde aan. We zitten in de derde coronaweek. De lente is weliswaar goed ingezet maar bescherming tegen de voorjaarszon is nog niet nodig. Hij doelt dan ook op iets anders: de puzzel. Van drieduizend stukjes. Ontworpen door de Nederlander Jan van Haasteren, die overuren draait om veel mensen overal ter wereld met zijn grappige legpuzzels te verstrooien. Hoewel ik drieduizend stukjes niet per se grappig vind. En puzzelen eigenlijk ook niet.
Toch heeft Verloofde me kunnen verleiden met ‘The winery’, een kolderieke weergave van het leven in en rondom de wijngaard. Tientallen stripachtige figuurtjes hebben of doen iets met druiven en wijn. Er wordt geoogst, gewerkt, getreden, geperst, gevuld, gebotteld, geschonken, gedronken en gevierd. Een kleurrijke, vrolijke bende met tussen de bedrijven door een aantal vaste ‘klanten’ van Van Haasteren, zoals de vervaarlijke krab, de klievende haaienvin, de lummelende octopus, Sinterklaas, de boef en de belastinginspecteur. Ze keren in elk van zijn puzzels terug.
Verloofde gaat systematisch te werk en begint, zoals het hoort, met het uitzoeken van de randen en hoekjes. Hij heeft er plezier in, vindt er rust in. Ik niet, en graai her en der de felste kleuren van wat de parasols moeten worden bij elkaar. Ongestructureerd. Ongeduldig. Het is me al snel duidelijk: nul concentratie, nul inzichten en dus legio excuses om niet verder te hoeven puzzelen.
Natuurlijk stel ik daar graag wat tegenover. Iets met meer actie. En onmiddellijk resultaat. Binnen de huidige mogelijkheden, dicht bij huis dus. Keuze te over: de lijst met klussen die we eindeloos voor ons uit hebben geschoven wegens ‘geen tijd’ is lang genoeg. Ik besluit, weinig origineel, om de hogedrukreiniger ter hand te nemen en de terrassen en tuin een flinke beurt te geven.
Het voorjaarsweer helpt en terwijl Verloofde binnenshuis geheel zen stukje voor stukje bijeen puzzelt, leef ik me buiten uit met de spuit. Soms komt hij langs en complimenteert me met de zichtbare resultaten. Ik van mijn kant breng hem af en toe een koffietje en prijs hem met de voortgang van de puzzel.
We zijn inmiddels anderhalve week verder. Na de terrassen ben ik het onkruid gaan weghalen, de druivelaar alsnog gaan snoeien, wat viooltjes in potten gaan zetten, de woekerende klimop gaan korten en de clematis gaan opbinden. De tuin vaart er wel bij! Ook Verloofde heeft gestaag doorgewerkt aan de puzzel. Die is bijna af en hij nodigt me uit om er samen de laatste hand aan te leggen.
Ik open een mooie fles wijn en help hem met de ontbrekende stukjes. Voor de zekerheid heeft hij ze al een beetje in volgorde klaar gelegd. We hebben een leuke avond.
Vanmorgen gaat de bel. Ik verwacht de nieuwe mega legpuzzel die ik online voor Verloofde heb besteld. Als verrassing. Of bezigheidstherapie voor de komende tijd. Laat hij nu een soortgelijke gedachte gehad hebben. Ik neem een pakket van enige omvang in ontvangst. ‘Ja,’ zegt hij. ‘Ik dacht, misschien vind je het wel leuk om nu een groentetuintje aan te leggen?’
Een (zoekplaatje) knipoog op Facebook, La Causerie: https://www.facebook.com/meermetwijn/posts/2981350685265939
Wil je per e-mail op de hoogte gehouden wanneer er een nieuw bericht komt? Vul dan hieronder je e-mailadres in.