Jan Steen had een huishouden maar het mijne mocht er ook zijn. Toen het huis nog bevolkt werd door kinderen, aanhang, familie, logees, vrienden en een variatie aan huisdieren, was het een zoete inval. Als hoofd huishoudelijke dienst had ik geregeld mijn handen (en boodschappenkar) vol om de bezoekers een gastvrij onthaal te bieden. Hoewel ik sigaren noch sigaretten rookte, geen illegale whisky stookte, mijn schoeisel eleganter was en mijn voorkomen minder indrukwekkend, voelde ik de nodige verwantschap met Ma Flodder. 
Een verrassend groot aantal mensen vond dat ook. Het werd een geuzennaam in ons huishouden, al stond ik op de Franse uitspraak. ‘Ma Floddère’ had in ieder geval nog een zekere chic.
Daarom moet ik vaak heimelijk lachen als ik mij in Frankrijk aan iemand voorstel. ‘Annick Schreudère, enchanté!’. Het is niet zozeer om me deftiger voor te doen, al ben ik niet ongevoelig voor het cachet. Het is een knipoog naar Ma Floddère en het klinkt aangenamer dan het hardere ‘der’ in mijn achternaam.
Zie het als een trucje en je kunt het veel vaker toepassen. Zo viel ik onlangs bij vrienden binnen, onaangekondigd maar niet toevallig rond aperitieftijd. Ik kwam gelukkig gelegen en B., mijn voorliefde voor wijn kennende, vroeg slechts of hij me een glas rode of witte wijn zou inschenken. Ik koos voor het eerste en hij pakte een fles uit zijn wijnrek. Terwijl hij die opende zei hij, zich min of meer verontschuldigend: ‘Dit is maar een gewone wijn, hoor.’ ‘Geen probleem,’ antwoordde ik, ‘ik ben ook dol op slobbertjes.’
Een slobberwijn is, zowel in de volksmond als in Van Dale, een eenvoudige, makkelijk drinkende wijn. Dat geldt in principe voor zowel rood als wit maar op de een of andere manier denk ik dat er meer rode slobber is dan witte. Het is eigenlijk een grappig woord, slobberwijn, al kan ik het niet helemaal thuisbrengen. Het heeft niets te maken met het hoorbaar drinken, het slurpen van wijn, zoals je dat bij soep doet. Het heeft bij mijn weten ook geen verwantschap met er slordig of slobberig uitzien of een van de andere betekenissen van het (werk)woord slobber(en).
Maar goed, we dronken dus een glaasje, en nog een, terwijl we bij praatten. Zoals dat gaat met goede slobbers, was de eerste fles zo leeg. B. haalde een nieuwe tevoorschijn en we pruttelden bij wijze van intermezzo wat over het woord slobberwijn en de geringe uitstraling ervan. Opeens moest ik aan Ma Floddère denken. De rest van de namiddag dronken we een uitstekende Schlobbère.