Soms moet je de dingen niet ingewikkelder maken dan ze zijn. Zo gaan we er met zijn allen van uit dat er drie kleuren wijn zijn. Rood, wit en rosé. Toch? Alleen… gestaag maakt de orange wine zijn (r)entree. Over het kleurgehalte van de wijn kun je twisten. Dat wordt door tegenstanders ook gedaan. Zij vinden de wijn helemaal niet oranje. Dat neemt niet weg dat er best redenen zijn om orange wine op te nemen in het basiskleurenpalet van de wijn. Om het simpel te stellen: er zijn rode en witte druiven. En er zijn wijnen die van het sap gemaakt worden, en wijnen die van de schil gemaakt worden. Dat zijn vier combinaties. Waarom dan niet vier wijnen?
Bovenstaande (vraag)stelling (en foto) ontleen ik aan Amber Revolution, how the world learned to love orange wine van Simon J. Woolf (2018). Hoewel de auteur daarmee mogelijk op de zaken vooruitloopt, geeft hij in zijn lezenswaardige boek de nodige argumenten waarom orange wine zo lang buiten beeld is gebleven. Ten onrechte, wat hem betreft.
Om te beginnen is orange wine als manier van wijn maken al duizenden jaren oud. Met Georgië als bakermat en Slovenië (Brda) en noordoost-Italië (Friuli-Colli) als recentere en dichter bij huis voorbeelden. In essentie is orange wine witte wijn die als rode wijn gemaakt wordt. Dat betekent dus dat de schillen van de druif mee weken tijdens de vergisting. Dat kan enkele dagen tot soms weken of zelfs maanden duren. De kleur van de wijn wordt daar mede door bepaald, hij ontwikkelt zich donkerder dan gewone witte wijnen. Echt oranje is die inderdaad zelden, eerder amberkleurig, maar orange wine lijkt internationaal het pleit om de naamgeving van dit type wijn gewonnen te hebben.
Qua kleur kunnen orange wines en roséwijnen trouwens wel wat op elkaar lijken, wat voor ons als consument verwarrend kan zijn. Beide hebben bovendien gemeen dat ze kortere of langere tijd schilcontact hebben gehad. Maar er is een belangrijk verschil: orange wine wordt, zoals gezegd, gemaakt van witte druiven en rosé van rode druiven.
Orange wine moet zich nog op enkele andere punten verdedigen. Juist door de donkerder kleur associëren veel mensen orange wine met geoxideerde wijn, wijn dus waarop zuurstof vat op heeft gekregen. Dat proces beïnvloedt geur, kleur en smaak. ‘Maar iedereen die de moeite neemt om met zijn palet te proeven in plaats van met zijn vooroordelen,’ zegt Woolf, ‘zal merken dat een goed gemaakte orange wine over een levendige pittigheid beschikt die in balans is met de complexiteit.’
Een ander aspect van orange wine is dat het vaak in verband wordt gebracht met ‘natuurwijn’. Dat wekt bij sommige wijnliefhebbers scepsis op. ‘De term orange wine verwijst echter vooral naar een techniek van wijnmaken’, zegt Woolf, ‘terwijl het maken van natuurwijnen eerder een filosofie is.’
Tijdens een door de Associatie van Wijndocenten georganiseerde masterclass vertelt Woolf over zijn uitgebreide research en de gesprekken die hij voerde met tientallen gedreven (orange) wijnmakers over de hele wereld. Hij spreekt zoals hij schrijft, vaardig, met humor en oprechte interesse. Zijn verhalen zijn bijzonder omdat ze cultuur, techniek, traditie en passie verbinden. Bekeerd ben ik nog niet -de proeverij was wennen, eerlijk is eerlijk- maar Amber Revolution is een aanrader.
Wil je per e-mail op de hoogte gehouden wanneer er een nieuw bericht komt? Vul dan hieronder je e-mailadres in.