‘Het is niet omdat onze landsgrenzen in het verleden nogal eens verschoven zijn, dat ook de druivenrassen veranderd zijn,’ zegt Jure Simčič droogjes. Hij is onze jeugdige gastheer op het domein van zijn grootvader Edi en vader Aleks Simčič in de belangrijkste wijnregio van Slovenië, Brda (wat ‘heuvels’ betekent). Dit prachtige, lieflijke gebied ligt in het westen van het land, en grenst aan Friuli, in noordoost Italië. Jure schenkt ons een proefglas rebula in, het bekendste witte druivenras van het land en de ‘trots’ van Brda. Aan de Italiaanse kant van de grens, op amper tien kilometer, vinden we hetzelfde ras, bekend als ribolla gialla.
We kennen Slovenië onvoldoende. Het is een rijk wijnland. Van oudsher, de wijnbouw dateert al van voor de Romeinen. En nu ook weer. In de tussenliggende eeuwen behoorde Slovenië tot verschillende rijken en staten, wisselde de landsgrenzen mee en hebben de diverse politieke systemen steeds andere prioriteiten aan de wijnbouw gegeven. In 1991 werd Slovenië onafhankelijk en het werd het eerste ex-Joegoslavische land dat een succesvolle wijnindustrie opbouwde, ook voor het in 2004 tot de EU toetrad. Er zijn nog wel coöperaties maar van meet af aan was er ruimte voor particuliere wijnbouw waardoor er nu tienduizenden wijnhuizen zijn. Gefragmenteerd dus, en kleinschalig. Maar van een ongelofelijk hoge kwaliteit, daar wordt ook door een solide wijnwetgeving op toegezien.
Domein Edi Simčič geeft een goede impressie van die ontwikkeling. Enkele maanden geleden is de nieuwe, stijlvolle design tasting room geopend. Wijntoerisme is een gevoelige bron van inkomsten geworden en het oude proeflokaal aan huis, klein en donkerbruin, was duidelijk niet meer van deze tijd.
Ook de eigenwijze, licht cynische maar niettemin grappige Jean Morel van domein Kabaj Morel verstaat de tijdsgeest. ‘De drinkbaarheid van onze wijnen staat voorop, we maken geen wijn voor de experts,’ zegt hij resoluut als we hem bezoeken op het gelijknamige domein annex agriturismo van hem en zijn vrouw Katja Kabaj. Dat gaat bij Morel gelukkig niet ten koste van de kwaliteit. Sterker, de van oorsprong Parijse wijnmaker maakt alleen wijnen die hij zelf lekker vindt. En de lat ligt hoog. Hij deed ervaring op in toonaangevende Franse en Italiaanse wijnhuizen voor hij in 1989 zijn eigen wijnen ging maken. Trouw aan zichzelf en aan het lokale terroir. Zo blijft hij zich onderscheiden van ‘de rest’, zegt hij. Hij oogst lof met zijn rebulawijnen die in grote houten vaten een maand lang schilweking ondergaan. Niet verwonderlijk, gezien zijn uitgesproken zwak voor orange wines. Op dat vlak geldt hij ondertussen als expert.
Het overwegend continentale klimaat in Brda is optimaal voor wijnbouw: de zomers zijn warm, de winters koel. Het landschap oogt weids, glooiend en vriendelijk. De dorpjes en wijndomeinen liggen allemaal dicht bij elkaar, en uiteraard, ‘ons kent ons’. Zeker bij de familie Ščurek die al generaties lang grenzen trotseert en mooie wijnen blijft maken. Het domein wordt momenteel geleid door Stojan Ščurek en zijn vijf zoons. De meeste van hun wijngaarden liggen in het (nu) Italiaanse deel van Brda. Vandaar dat zij hun droge, frisse witte rebulawijn ook als ribolla gialla op de markt brengen.
Het was onze eerste kennismaking met Slovenië en we zijn aangenaam verrast. Daarna steken we terug de grens over, naar Italië. Want daar zijn nog een paar interessante ‘grensgevallen’…
In het kader van de Masterclassreeks Grensgevallen die La Causerie begin 2020 organiseert, komt ook Slovenië aan bod. Op vrijdag 6 maart proeven we Slovenië en het aangrenzende Friuli. Daarnaast ontdekken we de prachtige nebbiolo wijnen van het wat minder bekende Valtellina . In de masterclass ‘Grensgevallen/Crossing Borders‘ geeft Léon Krijgsman (La Causerie) leren we deze, minder bekende gebieden uitgebreid kennen.
Wil je per e-mail op de hoogte gehouden wanneer er een nieuw bericht komt? Vul dan hieronder je e-mailadres in.
Eén antwoord op “Grenzeloos (1), Slovenië”