Moderne kerstvertelling

Het is traditie in onze familie dat de oudste op kerstavond het Bijbelverhaal (Lucas 2) voorleest. Al jarenlang is dat mijn vader (81). Waar we ook kerstmis vieren, hij neemt zijn bijbel mee, een erfstuk van zijn grootvader.

Antwerpen, 24 december 2012. Iedereen is er, ouders, kinderen, partners. Via skype wenst de verre zoon ons een zalig kerstfeest. We zitten aan een heerlijk glas champagne, voorafgaand aan de kerstdis, als ik even overleg wanneer vader wil lezen. Zijn gezicht betrekt. ‘Ik ben hem vergeten…’ zegt hij wat bedremmeld. ‘Papa!’ roep ik verbaasd uit, ‘hoe kun je je bijbel nou vergeten zijn?’

Oplossingsgericht denk ik snel na.  Ik heb ook een bijbel. Maar waar lag die ook al weer? Zeven boekenkasten later nog niets gevonden…

Terwijl vader zijn jasje verruilt voor een keukenschort om straks zijn huisgemaakte paté uit te serveren, schenken we het glas nog eens bij en bespreken de opties. Sommige tradities moeten in ere gehouden worden, nietwaar? Schoondochter komt verrassend uit de hoek. ‘Ik heb de bijbel op m’n Iphone…’ , zegt ze voorzichtig. We applaudisseren, wat een vondst. Alleen, vader heeft weliswaar nog goede ogen, maar voorlezen vanaf zo’n klein schermpje wordt toch lastig. Zoon springt bij. ‘Mam, geef jij je Ipadje even, dan download ik de bijbel en dan kan opa hem daarvan lezen.’

En zo geschiedt het, in deze moderne dagen, dat grootvader, in schort, maar verder zoals elk jaar op kerstavond, het verhaal over de geboorte van Jezus voorleest.  Alleen nu vanaf een oplichtend beeldschermpje. Af en toe pauzeert hij even en glimlacht. ‘Dat is wel even wennen, die nieuwe vertaling.’ Zijn bijbel dateert uit 1917.