Gastvrij Portugal

Om een beetje echte wijn te kunnen maken zijn enkele klimatologische omstandigheden essentieel.  Zo moet de zon gemiddeld toch wel zo’n 2000 uur per jaar schijnen. Daar voldoet Lissabon ruimschoots aan, met een gemiddelde van bijna 2800 zonuren per jaar. Wij gaan nog iets verder zuidwaarts. Niet voor de zon, en zowaar, niet voor de wijn, al zullen we ze beide gelukkig wel tegen komen op onze route. Nee, het is tijd voor onze jaarlijkse wandelweek, ditmaal in het zuidwesten van Portugal.

We, dat wil zeggen, het dartele dames-van-zekere-leeftijdclubje, bewandelen een deel van de avontuurlijke Rota Vicentina, een netwerk van ca. 450 kilometer aan wandelpaden dat in 2012 voltooid werd als gemeenschappelijk toeristisch ecoproject van overheden, privé-investeerders, sponsors en lokale initiatiefnemers. Vat het woord toeristisch niet als ‘massaal’ op. Dit gebied, tussen Alentejo en de Algarve, is relatief onbekend, relatief onherbergzaam en absoluut dun bevolkt. Op onze dagwandelingen komen we slechts een handjevol mensen tegen en het volgende dorp kan zomaar 25 kilometer verderop zijn. De natuur is echter bijzonder rijk. We wandelen onder meer door generaties oude bossen van kurkeik. Portugal is wereldwijd één van de grootste leveranciers van kurk, tegenwoordig ook hip als materiaal om kleding, tasjes, schoenen en accessoires van te maken. De bomen dragen elk een nummer, refererend aan het laatste jaar waarop de schors geoogst is. Daarna duurt het nog negen jaar voor er opnieuw geoogst kan worden. In die tussentijd zien ze er wat ontmanteld uit.

De Rota Vicentina is goed bewegwijzerd en gebaseerd op oude voetpaden van bewoners en vissers uit de streek. Wat niet betekent dat de paden overal steeds begaanbaar zijn. Als gevolg van korte, hevige regenbuien, zo merken wij ook, kan een pad opeens onder water staan of verdwijnt het in een rots om een baai.

Want baaien zijn er! Met name de Fishermanstrail, die 110 kilometer langs de wilde Atlantische kust meandert, is spectaculair. Evenals de hoge kliffen en zanderige duinen waar doorheen we ons een weg banen. De natuur is prachtig nu, in het voorjaar, met honderden inheemse, aromatische en medicinale bloeiende planten en struiken.  Er vliegen tientallen vogelsoorten rond waarvan ik de namen niet ken maar opvallend zijn ook de vele ooievaars die hier op rotspunten hun nesten bouwen, op een wat je noemt AAA locatie (ocean view).

En hoe lekker is het dan niet, om na een dag van wind om de oren, natuurschoon en fysieke inspanning neer te strijken in een agriturismo waar we met Portugese gastvrijheid onthaald worden. En of we wat willen drinken. Voldoende water heeft ons de dag door geholpen, nu is het tijd voor een glas vinho verde, de frisse licht mousserende witte wijn van eigen bodem en een uitstekend aperitief. En aan tafel drinken we, hoe leuk, Vicentino wijnen (Alentejo). Het huis is weliswaar  opgericht door een Noor maar de wijnen worden lokaal geproduceerd. Kwestie van de plaatselijke economie ondersteunen! Het kost geen moeite, hoor. De wijnen zijn modern gemaakt en toegankelijk. Een paar dames kiezen voor de internationale sauvignon blanc, ik ga voor een glas rode wijn van een typisch Portugese druif, de heerlijk volle touriga nacional. Daarna slaat een weldadig soort vermoeidheid toe (als we de spierpijn negeren) en zoeken we onze bedden op. Morgenvroeg wacht ons een nieuwe tocht!